19 Temmuz 2012'de savaşın sıçradığı tarihi kent, katliamların birbirini izlediği bir mezarlığa dönüştü. 

Halep bir kent olmanın çok ötesinde çeşitli medeniyetlerin, kültürlerin, mezheplerin, milletlerin mozayiğiydi. Onu kaybettik.

Ara sokaklarındaki çocukların son çığlıklarını dünya duymadı. BM sessiz kaldı. Her iki kelimesinde bir insan hakları diyen batılı devletlerin iki yüzlülüğünde birkez daha ortalığa saçıldı.

İnsanlık öldü, vicdanlar köreldi. 

İsminde "İslam" olan İran'ın, öldürmekte haz çıkaran Rusya'nın, mücahitlik kisvesinde masum kadın, çocuk, yaşlı demeden öldüren Hizbullah'ın, Irak'ın körelen vicdanlarına ses ulaşmıyor artık.

Katil Esed'in elinde kan akıtmanın ötesinde ne ki bunlar!

Halep'teki son çığlık sesini, vicdan sahipleri duyar ancak.

Vicdanı körelmiş, kandan beslenenlere söyleyecek bir sözümüz yok.

BM'ye AB'ye ABD'ye, ne diyebiliriz ki,

Halep'te son ağaç bombalandı. Son anne, çocuğunun kanında, atılan bombayla boğuldu.

Son kelime tükendi.

Peki İnsanlık artık ne konuşacak.

İstanbul Mazlumder olarak hala vicdanı titreyen kişilere sesleniyoruz. Halep'te kalan son çocuğa, kadına sahip çıkalım. Cılız bir sesle de olsa insanlığın hala var olduğunu haykıralım. 

Tüm zorbalar ve katiller için yaşasın cehennem diyelim.

Yüzsüzlüklerini yüzlerine haykıralım ki,

Yoldaki çocuk, mülteci kadın yaşasın... 

MAZLUMDER İstanbul Şubesi